هدف از این تحقیق، بررسی ماهیت رزین سندروس عرضه شده در بازار ایران بر اساس مطالعه ساختار مولکولی آن است. در این مقاله طیف زیر قرمز تبدیل فوریه رزین هایی که به نام سندروس در بازار ایران به فروش می رسند، بررسی شده و در تطبیق با طیف سه رزین مرجع کلوفان، کوپال و سندروس، ماهیت آنها مورد تحلیل قرار گرفته است. سندروس رزینی دی ترپنوییدی است که از گونه گیاهی Tetraclinis articulata Vahl. بومی شمال غربی آفریقا حاصل می شود و در ساخت انواع جلا و پوشش برای نقاشی و آثار هنری به کار می رود. چنین به نظر می رسد که در گذشته نام سندروس به انواعی از رزین ها همچون سندروس، کلوفان و کوپال اطلاق می شد. امروزه نیز رزین های مختلفی با اشکال و رنگ مختلف در بازار ایران به نام سندروس به فروش می رسند و هنرمندان معاصر هنرهای سنتی از آن برای ساخت جلای ایرانی به نام روغن کمان استفاده می کنند. نتایج نشان می دهد که هر سه نوع رزین سندروس، کلوفان و کوپال، در بازار ایران بنام سندروس عرضه می گردد.

با توجه به مصرف شیر در برنامه غذایی روزانه انسان به عنوان یکی از گروه های اصلی غذایی، بهداشت و سلامت این محصول از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این مطالعه از مادون قرمر نزدیک (FTNIR) و مادون قرمز دور (FTMID) برای بررسی میزان تتراسایکلین در شیر خام و مقایسه با روش مرجع HPLC استفاده شد. تعداد 40 نمونه شیر (هر غلظت با 10 نمونه تکرار) با غلظت های مختلف تتراسایکلین 0، 50، 100 و 150 ppb آماده گردیدند. همچنین با مقایسه نمونه شاهد با نمونه های حاوی تتراسایکلین، بیشترین تغییرات طیف مادون قرمز نزدیک در محدوده عدد موجی5200 تا 5000 cm-1 و 7000 تا 6800 cm-1 و تغییرات طیف مادون قرمز میانه در محدوده عدد موجی 700 تا 600، 1700 تا 1500 و 3400 تا 3200 cm-1 رخ می دهد. با استفاده از این پیشگویی ها میزان تتراسایکلین به کمک روش NIR و MIR به ترتیب با ضریب همبستگی 99/0 و 90/0 و میزان خطای RMSEP 60/18 و 06/20 پیشگویی شد. با اینکه ضریب همبستگی هر دو روش بالا می باشد، اما میزان خطای روش پیشگویی برای هر دو روش مخصوصا روش MIR بالا می باشد. اما نتایج طیف NIR به روش مرجع (HPLC) نزدیک تر است و می تواند جایگزین این روش شود. با توجه به میزان خطای کمتر NIR و مزایای این روش شناسایی نسبت به روش کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا، می توان این روش را جایگزین مناسبی برای روش های زمانبر و پرهزینه اندازه گیری تتراسایکلین در شیر معرفی نمود.

سابقه و هدف: رزین های آکریلیک خصوصیات مطلوب زیادی دارند، اما بسیاری معتقدند که پس از پخت همیشه مقداری از مونومر به صورت واکنش نداده در آکریل باقی مانده که می تواند موجب تضعیف خصوصیات فیزیکی و مکانیکی رزین و بروز واکنش های آلرژیک در بیماران شود. هدف از انجام این مطالعه بررسی میزان مونومر باقیمانده در نمونه های تهیه شده از آکریل آکروپارس با استفاده از روش طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه (FTIR) و مقایسه آن با استاندارد ISO بود.مواد و روشها: تحقیق حاضر یک مطالعه آزمایشگاهی بود که مطابق با استاندارد شماره 1567 ISO انجام شد. ابتدا 5 محلول با غلظت های وزنی معلوم 0.1، 0.2، 0.3، 0.4 و 0.5 درصد از مونوومر متیل متاکریلات در حلال متیل ایزوبوتیرات (MIBT) تهیه و از آنها طیف FTIR به دست آمد. سپس دو نودار کالیبراسیون رسم گردید. نمونه های اصلی که چهار دیسک از جنس آکریل آکروپارس به قطر 50 و ضخامت 3 میلی متر بودند، پس از انحلال در حلال MIBT تحت طیف سنجی FTIR قرار گرفتند. با مقایسه طیف های حاصله و نمودارهای کالیبراسیون میزان مونومر باقیمانده در نمونه ها تعیین شد. نتایج حاصل با استفاده از آزمون One sample t-student بررسی شده و P<0.05 به عنوان اختلاف معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: میانگین غلظت مونومر باقیمانده در نمونه های تهیه شده از آکریل گرماسخت آکروپارس، 0.428 درصد وزنی بود.نتیجه گیری: میانگین میزان مونومر باقیمانده در نمونه های تهیه شده از آکریل آکروپارس در محدوده استاندارد ISO (<2.2 درصد) می باشد. بررسی آماری انجام شده توسط آزمون t-student نشان داد که تفاوت معنی دار مثبتی بین نتایج به دست آمده در این مطالعه و استاندارد ISO وجود دارد (P<0.001).

سیمان ها در هنگام فرایند هیدراتاسیون (آبپوشی) رفتارهای متفاوت از خود نشان می دهند. این رفتارها که گاهی غیر قابل پیش بینی‏اند، می توانند منشأ برخی مشکلات در خواص کاربردی محصولات پایه سیمان شوند. بنابراین یک روش سریع و دقیق لازم است تا رفتار آبپوشی مواد سیمانی بررسی و مشخص شود. همچنین در برخی مخلوط های سیمانی لازم است که وجود مواد افزودنی تشکیل دهنده مخلوط سیمانی، چه کم چه زیاد، دقیقا تعیین گردد. طیف نمایی تبدیل فوریه مادون قرمز این امکانات را به سادگی فراهم می کند. با این تکنیک آزمایشگاهی می توان به بررسی تاثیر کلینکر و مواد افزودنی بر رفتار آبپوشی و خواص سیمان پرداخت.

استفاده از رزین های دی ترپنویید حداقل از قرن ششم هجری در ایران و از قرون میانه در اروپا جهت ساخت ورنی گزارش شده و در طول زمان با دستورالعمل های مختلف بکار رفته اند. شناسایی این رزین ها در نمونه های تاریخی و بررسی دگرگونی های رخ داده در فرآیند کهنگی آن ها، به روش های مختلفی مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است. از این میان طیف سنجی مادون قرمز به عنوان یکی از روش هایی که نیاز به نمونه کمی داشته و ارزان و در دسترس است، همواره مورد توجه پژوهشگران بوده است. ساختار شیمیایی رزین های دی ترپنویید در دو دسته عمومی طبقه بندی می شوند: رزین های مرکب از ساختارهای آبیتان و پیماران شامل کلوفان و تربانتین ونیزی، و رزین های متشکل از ساختارهای لبدان و پیماران شامل سندروس و انواع کوپال. ساختارهای آبیتان تشکیل بسپار نمی دهند، اما لبدان ها فرآیند بسپارش را طی زمانی کوتاه طی می کنند و به همین دلیل نیز بیشترین کارآیی را در ورنی های روغنی – رزینی پیدا کرده اند. همین ویژگی ها موجب عملکرد متفاوت دو دسته رزین فوق طی فرآیند پیری و تولید محصولات تخریب شده که این امر تا حدود زیادی در شناسایی ساختار اصلی رزین به روش طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه کمک می کند. در این مقاله تلاش شده است تا به بررسی شاخصه های شناسایی رزین های دی ترپنویید در طیف بینی مادون قرمز تبدیل فوریه به روش مروری پرداخته و تلاش شده است تا شاخصه های هر رزین بر اساس گزارش های مختلف و ساختار رزین بررسی و معرفی شود. ضمن آنکه به دلیل استفاده از رزین ها در ورنی های روغنی – رزینی، شاخصه های شناسایی روغن بزرک نیز مورد بررسی و مرور قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که فرآیند اکسیداسیون رزین ها در ورنی های حلالی و روغنی – رزینی یکسان بوده اما شناسایی آن ها در ساختار ورنی های روغنی – رزینی به دلیل تاثیر اکسیداسیون روغن بر شاخصه های شناسایی طی فرآیند پیری دشوار است.

زمینه و هدف: روغن های معدنی از مشتقات نفت هستند که در فرایندهای فلزکاری مورد استفاده قرار می گیرند. در سالهای اخیر توجه به کیفیت تصفیه روغن های معدنی منجر به تغییراتی در حدود مجاز مواجهه آن شده است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه دو روش طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه و ماوراءبنفش در تعیین مقدار روغن های معدنی طراحی شده است.روش بررسی: روغن های معدنی در دو شکل نو و استفاده شده از فرایند فلزکاری تهیه شد. پس از تعیین دانسیته، دو نوع روغن در غلظت های یکسان (دامنه غلظتی mg/sample 10-2250) بر روی فیلترهای استرسلولزی اسپایک شد. تتراکلریدکربن و پنتان سرد به ترتیب به عنوان حلال استخراج کننده برای FT-IR و UV استفاده شدند. پارامترهای اعتباربخشی شامل دقت، صحت، حد تشخیص و حد تعیین کمی در هر دو روش بررسی شد.یافته ها: دامنه غلظتی قابل تشخیص در دو روش FT-IR و UV به یکدیگر نزدیک بودند. ضریب تغییرات درون روز و برون روز برای روغن نو در روش های FT-IR و UV به ترتیب برابر 5.04، 3.57 و 6.16 و 6.01 و برای روغن های استفاده شده به ترتیب 5.12 و 5.21 و 6.36 و 6.13 درصد به دست آمد. درصد بازیافت دو روش تفاوت معنی داری نداشت (p=0.461). حد تشخیص روغن های معدنی نو و استفاده شده در روش FT-IR و UV به ترتیب برابر با 2.61، 2.22 و 7.83، 7.74 و حد تعیین کمی به ترتیب 8.2، 7.3 و 25.84 و 25.55 mg/sample به دست آمد.نتیجه گیری: روش FT-IR در مقایسه با روش UV از دقت بالاتری در تشخیص روغن های معدنی برخوردار می باشد. نتایج آزمون های اعتباربخشی نشان داد که هر دو شیوه می توانند همانند روش های NIOSH برای اندازه گیری روغن های معدنی استفاده شوند.

با توجه به اینکه، اکثر روش های قارچ زدایی که برای پیشگیری یا توقف زوال بیولوژیکی کاغذهای تاریخی استفاده شده اند، ابتدا در دیگر زمینه های علمی و صنعتی همانند حفاظت مواد، کشاورزی و پزشکی مورد استفاده قرار گرفته اند، به همین دلیل قارچ کش های تیوفانات متیل و کاربندازیم که از پرکاربردترین و مهم ترین مواد مورد استفاده در کشاورزی هستند، جهت کاربرد در حفاظت و مرمت آثار کاغذی مورد ارزیابی قرار گرفتند. طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه (FTIR) یکی از روش های مهم در شناخت تغییرات احتمالی ایجادشده در ساختار کاغذ است. جهت ارزیابی ابتدا نمونه های آزمایشگاهی با استفاده از کاغذ فیلتر تهیه شدند. نمونه ها با محلول های تیوفانات متیل (محلول در متانول) و کاربندازیم (محلول در آب مقطر) در غلظت های 100 ppm و 200 ppm به روش اسپری تیمار شدند. سپس طبق استاندارد 4706 ISIRI به مدت 288 ساعت پیرسازی شدند. پس از پیرسازی، تغییرات ساختاری با استفاده از طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در طیف های حاصل شده از کاغذ های حاوی تیوفانات متیل و کاربندازیم، کاغذها پس از تیمار، در هر دو غلظت100ppm و 200ppm دچار تغییری در ساختار خود نشدند. پس از تیمار به وضوح مشخص گردید که هر دو مواد بر ساختار کاغذ اضافه شده اند ولیکن بر طبق طیف های حاصل، موردی مبنی بر تخریب ساختار نمونه مشاهده نگردید. بر اساس طیف کاغذ پیرسازی شده، پیرسازی تسریعی منجر به ایجاد جذب کربونیل در حدود 11742cm گشت که این امر نشانگر ایجاد تخریب در ساختار سلولز و حضور محصولات تخریب جدید بود که منجر به ایجاد تغییرات بصری در کاغذ می شود. کاغذهای تیمار شده پس از پیرسازی در مقایسه با کاغذهای تیمارشده بدون پیرسازی، تغییرات شدیدی مبنی بر تخریب ساختاری کاغذ ایجاد نکرده اند زیرا تغییری که نشانگر شکست پیوند های سلولز باشد، رخ نداده و غلظت های ppm100 و ppm200، هر دو پس از پیرسازی بدون تخریب بودند. به طورکلی بر اساس نتایج طیف های مادون قرمز، هردو ماده موردمطالعه ساختار کاغذ را تحت تاثیر قرار نمی دهد.